Το Outriders είναι από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις τίτλων στις οποίες δύο άτομα μπορεί να έχουν εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη ως προς την ποιότητα τους και παράλληλα να έχουν και οι δύο δίκιο. Αντίστοιχο παράδειγμα αποτελεί το Remnant from the Ashes με το μισό community να το εκθειάζει σαν το επόμενο ακατέργαστο διαμάντι και για το υπόλοιπο μισό να περνά απαρατήρητο σαν ένα μέτριο, low budget release.
Σίγουρα το Outriders δεν πείθει για next-gen παραγωγή και σε μια πιο ενδιαφέρουσα -από gaming άποψη- χρονιά, μάλλον δεν θα μας απασχολούσε τόσο. Σε καμία περίπτωση βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι το Outriders είναι καμμένο χαρτί, ίσα-ίσα το αντίθετο αφού υπό συνθήκες μιλάμε για έναν πολύ διασκεδαστικό τίτλο, ειδικά εφόσον παιχτεί με παρέα.
Οι πρώτες εντυπώσεις δίνουν την εντύπωση μιας πολύ νιχιλιστικής, sci-fi ιστορίας που θυμίζει αρκετά το μυθιστόρημα “Ο αιώνιος πόλεμος” του Haldeman. Η γη μετά από έναν ευρείας κλίμακας πυρηνικό πόλεμο καταλήγει ένα αφιλόξενο κουφάρι χωρίς ατμόσφαιρα. Η ανθρωπότητα βρίσκεται χωρίς σπίτι και οι ελάχιστοι επιζώντες ξεκινούν την διαστρική τους περιπέτεια σε αναζήτηση ενός νέου κατοικήσιμου πλανήτη. Μετά από έναν σύντομο υπνάκο 80ετών σε κρυογεννητικό θάλαμο ξυπνάτε στο τέρμα του ταξιδιού και στον πλανήτη Enoch που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να διαθέτει τα φόντα να γίνει η δεύτερη Γη.
Η πρώτη ημέρα της καινούργιας σας ζωής όμως δεν είναι και η καλύτερη δυνατή αφού αποδεικνύεται ότι ο Enoch είναι ακατάλληλος να υποστηρίξει την ζωή όπως την γνωρίζουμε. Σαν να μην έφτανε αυτό στα πρώτα βήματα σας στον νέο πλανήτη τραυματίζεστε θανάσιμα και για να σας γλυτώσουν σας πετάνε πάλι στον κρυογεννητικό θάλαμο για ακόμα 30 χρόνια. Το δεύτερο ξύπνημα σας βρίσκει πάλι εν μέσω χάους και πολέμου, με την ανθρωπότητα να πολεμά για ακόμα μια φορά αναμεταξύ της με έπαθλο τους ελάχιστους πόρους του Enoch.
Ο βασικός κορμός της ιστορίας έχει πράγματα να δώσει αλλά από διαλόγους, ερμηνείες και χαρακτήρες το καράβι “μπάζει” νερά, υιοθετώνας το trademark ασόβαρο ύφος των devs (βλ. Bulletstorm). Σαν αποτέλεσμα το βάρος πέφτει αποκλειστικά και μόνο στο gameplay μετά τις πρώτες εισαγωγικές ώρες.
Το gameplay του Outriders αποτελεί έναν συνδυασμό από ΑΑΑ παραγωγές όπως το Destiny και το Division, έχοντας όμως μια πιο κλειστή, instanced φιλοσοφία. Μεγάλη επιρροή φυσικά αποτέλεσε και η σειρά Gears of War (άλλωστε η People Can Fly μας έδωσε στο παρελθόν και το Judgement) αν και τα abilities των τεσσάρων κλάσεων και το loot system ξεφεύγουν από τα στενά περιθώρια των τυπικών cover shooters.
Το θετικό στην όλη την εμπειρία είναι ότι σε πολύ σύντομα χρονικά διαστήματα το παιχνίδι επιβραβεύει τον παίκτη είτε με κάποιο νέο όπλο, είτε με κάποιο skill ή upgrade που αλλάζει αρκετά την δυναμική των μαχών. Μάλιστα ιδιαίτερα καλή προσθήκη είναι το σύστημα των World Tiers, που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τα tiers του Diablo 3. Όσο παίζετε, γίνονται διαθέσιμα υψηλότερα World Tiers που ανεβάζουν αρκετά τον δείκτη δυσκολίας αλλά παράλληλα και τις απολαβές σε καλύτερα αντικείμενα.
Εκεί που χάνει την μάχη το Outriders είναι στο στήσιμο όμως. Ο τίτλος έχει μια παλαιού τύπου φιλοσοφία που βασίζεται σε μικρές instanced περιοχές, invisible walls και μια βιαστική σχεδίαση όπου αντί να παρέχει μια ομαλή μετάβαση μεταξύ των σκηνών, προτιμήθηκε μια πρόχειρη και άτσαλη υλοποίηση με συνεχή loading και συχνό black-out της οθόνης μέχρι να φορτώσει το επόμενο cutscene ή η νέα περιοχή.
Το μεγάλο ατόπημα του Outriders βέβαια είναι η κάκιστη ποιότητα των servers και τα τεχνικά προβλήματα που φαίνεται ότι δεν διορθώνονται ακόμα και όσο περνάνε οι ημέρες. Μάλιστα, υπάρχει ένα bug το οποίο δεν έχει διορθωθεί ακόμα και κάνει data wipe στην πρόοδο των παικτών ενώ τα crashes και τα ζητήματα με το αργό Authentication συνεχίζουν και ταλαιπωρούν ακόμα και τώρα αρκετούς παίκτες. Επίσης, προβληματίζει η εμμονή για την always online ανάγκη αφού αφενώς το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί πλήρως σε sinlge player, αφετέρου το co-op λειτουργεί με peer-to-peer σύνδεση.
Σε γενικές γραμμές, το Outriders μοιάζει να έρχεται από μια πιο απλοϊκή,παλαιότερη εποχή αλλά παρά τις εμφανές του αδυναμίες έχει πράγματα να προσφέρει και μπορεί υπό συνθήκες να γίνει αρκετά διασκεδαστικό. Προτείνεται κυρίως στους κατόχους του Xbox Game Pass αλλά και σε όσους ψάχνουν για ένα “άμυαλο” και ταυτόχρονα σούπερ διασκεδαστικό shooter για παρέα.
Ανάπτυξη: People Can Fly Έκδοση: Square Enix Διάθεση: CD Media
