Silent Hill f Review

Με νωπές ακόμα τις μνήμες από την εξαιρετική προσπάθεια της Blooper που φέρθηκε στο remake του Silent Hill 2 με το… γάντι, η ΚONAMI μας παρουσιάζει το Silent Hill f, τον πρώτο main cannon παιχνίδι μετά από 13 ολόκληρα χρόνια. Μετά το άδοξο διαζύγιο με τον Kojima και το ανολοκλήρωτο project του που δημιούργησε ένα νέο είδος horror videogames απλά και μόνο με το tech demo P.T, το μέλλον του Silent Hill φάνταζε αβέβαιο. Το f με την Neobards Enterntainment στο τιμόνι, επιχειρεί να ανασύρει την πάλαι ποτέ αίγλη του ψυχολογικού τρόμου, είδος που εκπροσώπησε σχεδόν αποκλειστικά η σειρά από τα τέλη των 90s και για μια δεκαετία. Παράλληλα το πρωτότυπο setting που πατάει στην κουλτούρα και τους μύθους της Ανατολής αφήνει μια για πάντα πίσω το σύγχρονο αστικό τοπίο και μαζί τον “σκουριασμένο” Otherworld, δοκιμάζοντας μια νέα προσέγγιση που αναμφίβολα θα διχάσει το κοινό. 

Αυτό που δεν αλλάζει είναι είναι ο τρωτός και ψυχολογικά διαταραγμένος χαρακτήρας του κεντρικού πρωταγωνιστή. Η έφηβη Hinako ζει και ονειρεύεται στην επαρχιακή πόλη Ebisugaoka στις αρχές της δεκαετίας του 60’. Τα ασφυκτικά πρότυπα, αυστηρά καθορισμένα από την εποχή της αλλά πρωτίστως από τον απολυταρχικό, μέθυσο πατέρα και την ανεκτική, σχεδόν κωματώδη σε συναισθήματα, μητέρα της, την ωθούν στα όρια της αντοχής της. Τα πράγματα παίρνουν ακόμα πιο αποπνικτική τροπή, όταν μετά από τσακωμό με την πατρική φιγούρα φεύγει, από το σπίτι της προκειμένου να κερδίσει λίγες στιγμές γαλήνης με τους φίλους της. Αντ’ αυτού, βρίσκει την πόλη της ερειπωμένη και την ομίχλη να την έχει καταλάβει ολοκληρωτικά. Τέρατα και μια θανατηφόρα κόκκινη πανούκλα λυμαίνεται στους δρόμους ενώ οι μόνοι άνθρωποι που συναντά είναι τρείς συμμαθητές της που και εκείνοι με την σειρά τους αγνοούν τι ακριβώς συμβαίνει. Η μόνη διέξοδος από αυτόν τον εφιάλτη είναι η απόδραση από την Ebisugaoka, υπόθεση που αποδεικνύεται κάθε άλλο παρά απλή, ειδικά όταν αρχίζει να παρουσιάζεται υπό μορφή παραίσθησης/ονείρου στην Hinako και μια μυστηριώδης προσωπικότητα με μάσκα αλεπούς.

Είναι κατανοητό ότι υπάρχει μια δυνατή αλληγορία για τον καταπιεσμένο ψυχισμό της Hinako και το πως οι συνθήκες και οι εντάσεις στις διαπροσωπικές σχέσεις γίνονται βιωματικά αβάσταχτες και τελικά εφιάλτης, παίρνοντας μορφή φολκόρ τεράτων και παραφυσικών φαινομένων. Η Ebisugaoka, μια βουκολική πόλη με ρουστίκ αισθητική αναπαριστά εξαιρετικά την Ιαπωνική επαρχία και παρόλο που ξεφεύγει εντελώς από το παρουσιαστικό της μεσοδυτικής Αμερικάνικης πολιτείας και την δόμηση της φανταστικής πόλης του Silent Hill, η κεντρική λογική παραμένει. Όσο περισσότερα πράγματα μαθαίνουμε για την ιστορία της Hinako, τόσο προχωρά και η διαστρέβλωση του τοπίου και η σύγχυση της ηρωίδας. Τα κομμάτια του Otherworld πάντως έχουν αντικατασταθεί από έναν τόπο βουδιστικής λατρείας (ίσως η πιο αδιάφορη σχεδιαστικά περιοχή στο παιχνίδι), προς όφελος του εναρμονισμού με το setting.

Το πρώτο playthrough θα σας απασχολήσει περί τις 10-12 ώρες, ίσως και παραπάνω αν έχετε επιλέξει τα υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας. Όταν ξεκινάτε μια καινούργια θέση αποθήκευσης, καλείστε να προσαρμόσετε την δυσκολία όχι μόνο των μαχών αλλά και των γρίφων. Υπάρχουν δύο μετρητές δυσκολίας επομένως, ονόματι Action και Puzzles. Στο Action είναι διαθέσιμες οι επιλογές Story και Hard. Το Story είναι ο προτεινόμενος τρόπος παιχνιδιού και μάλλον η καλύτερη επιλογή για πρωτάρηδες. Στο Hard οι εχθροί είναι πιο απρόβλεπτοι στα μοτίβα επιθέσεων, κάνουν περισσότεροι ζημιά και ο μετρητής sanity δεν ανανεώνεται αυτόματα στα shrines – θα πρέπει να ξοδέψετε κάποιο offering για να τον επαναφέρετε ή πόντους faith, το όποιο είναι το currency μέσω του οποίου, αγοράζετε charms που αυξάνουν τα passive abilities της Hinako αλλά και αναβαθμίζουν τα στατιστικά της (υγεία, αντοχή κ.τ.λ.). Σε περίπτωση που επιλέξετε το Hard και πεθάνετε αρκετές φορές στο ίδιο σημείο, το παιχνίδι σας δίνει την δυνατότητα να γυρίσετε την δυσκολία στο Easy.

Αυτό δυστυχώς δεν είναι εφικτό στην δυσκολία που θα πρωτοεπιλέξετε στα Puzzles. Και εδώ, το προτεινόμενο επίπεδο δυσκολίας παραμένει το Story αλλά υπάρχουν επίσης διαθέσιμα και τα Hard και Lost in the Fog. Στα δύο τελευταία επίπεδα, οι γρίφοι αποκτούν περισσότερα στάδια, τα συλλεχθέντα στοιχεία γίνονται περισσότερα και πιο αφηρημένα και οι υπαινιγμοί για την λύση πολύ πιο ασαφείς. Ειδικά στο Lost in the Fog οι γρίφοι αγγίζουν τα όρια του παράλογου, επομένως δεν το συνιστούμε σε καμία περίπτωση αν δεν έχετε ολοκληρώσει τουλάχιστον μια φορά το παιχνίδι.

To gameplay κατά τα δεδομένα της σειράς συνδυάζει εξερεύνηση, επίλυση γρίφων και μάχη, με τη μάχη να είναι συνήθως προαιρετική, χωρίς να λείπουν και τα σημεία όπου πρέπει να πολεμίσετε αναγκαστικά. Δεν υπάρχουν πυροβόλα όπλα αυτήν την φορά και οι μάχες είναι καθαρά σώμα με σώμα και θυμίζουν αρκετά soulslike τίτλο: μια γρήγορα και μια αργή επίθεση, μια κίνηση αποφυγής και έναν ολίγον προβληματικό lock-on μηχανισμό. Χωρίς να είναι κάτι καινοτόμο, είναι αρκετά βελτιωμένο σε σχέση με το remake του Silent Hill 2, κάτι που επιτυγχάνετε εν μέρει και από το σαφώς πιο ομαλό animation.

Φυσικά η ατμόσφαιρα και η ιστορία του παιχνιδιού καταλαμβάνουν την μερίδα του λέοντος σε ολόκληρη την εμπειρία, με την πένα του Ryukishi07 να παίρνει φωτιά και να μας παραδίδει ένα σενάριο μεστό και ανατρεπτικό, το οποίο αποκαλύπτει νέες πτυχές και εξελίσσεται μέσω του New Game+, έχοντας λεπτομέρειες που ξεδιπλώνονται και μετά την ολοκλήρωση. Παράλληλα, η επιστροφή του Akira Yamaoka δημιουργεί έναν ήχο που ταιριάζει με την ατμόσφαιρα και την αισθητική του τίτλου, χωρίς όμως να λείπουν και οι πινελιές που μαρτυρούν ότι παίζετε έναν Silent Hill τίτλο.

Από τεχνικής πλευράς, το παιχνίδι τα πηγαίνει εξαιρετικά καλά και η έκδοση για PC που δοκιμάσαμε είναι βελτιστοποιημένη σε τέτοιο σημείο που θα έχουν μια αξιοπρεπή και εντυπωσιακή οπτική εμπειρία ακόμα και για χρήστες που διαθέτουν υπολογιστή με χαρακτηριστικά που βρίσκονται κοντά στις ελάχιστες τεχνικές προδιαγραφές. Μάλιστα, τα μοντέλα των ηθοποιών αποτελούν και ένα από τα καλύτερα κομμάτια του παιχνιδιού στο κομμάτι των visuals, ενώ τα environments σε επίπεδο γραφικών σε καθηλώνουν και κυριολεκτικά υπάρχουν στιγμές που τα γραφικά κόβουν την ανάσα, δημιουργώντας ένα εφιαλτικό και συγχρονώς πανέμορφο setting.

Η NeoBards Entertainment και η Konami επιδίωξαν να κάνουν ένα ουσιαστικό reboot του franchise, με έναν νέο χαρακτήρα και μια νέα παρουσίαση. Ίσως να μην είναι ο τίτλος που περίμεναν οι περισσότεροι, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αφού αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον και τα επόμενα σχέδια της Konami γύρω από τη σειρά. Σίγουρα είναι μια δυνατή επιλογή για το φετινό Helloween από τον κόσμο του gaming!

Ανάπτυξη: NeoBards Έκδοση: Konami Διάθεση: CD Media